|
2024-08 Duitsland - Nedersaksen
(Reis: Ca 400 km, tijd incl. pauze: ca 6 uur) Milieuzones in Duitsland Altijd belangrijk, want we mogen Bremen niet in! Nedersaksen is een groot gebied van de Noordzee tot Harz. Maar onze reis beperkt zich tot de kuststrook. Vandaag, dinsdag 30 juli 2024, zijn we rond 7:45 uur gestart aan onze reis. Ons eerste doel was het stadje Leer. Het dorpje Leer heeft een ouderwets centrum. Midden in het centrum is een speciale parkeerplek voor campers. We hebben hier wat rondgelopen en gelunched bij een klein restaurantje, met Portugese gerechten. Behalve eten verkochten ze ook schoenen. Eten was goed, maar dacht dat we voor die prijs ook nog een paar schoenen erbij kregen.  Het plaatstje Leer:         Even voor 15.00 uur kwamen we aan in Hooksiel, op de camping: Campingplatz Hooksiel Uit ervaring weet ik dat je in het hoogseizoen geen camping aan zee kunt verkrijgen, behalve als het een naturistencamping is. Ook hier in Duitsland was er plek over. Het weer was goed, dus kleren waren niet nodig om je warm te houden. De camping is erg groot. Alles is in vierkante vakken ingedeeld. Geen afbakening door planten of bomen. De zon had vrij spel, maar de wind ook. Het windje zorgde voor een heerlijke verkoeling. In Oirschot wat het boven de 30, hier was het heerlijk. Alle mensen die hier langer verblijven hebben hun stukje afgezet met windschermen. Dat zegt genoeg.  Het strand ligt niet direct aan de camping, is bijna 10 minuten op de fiets. Ja, strand is er, maar bij eb is de zee werkelijk zeker een kilomter verderop te vinden. Een wandeling door dat lekkere glibberige plakkerige spul, Lia, bleef er in vast zitten. Morgen nog maar eens kijken met vloed. De camping is verder prima, alleen, alleen Duitsers, geen ander kenteken te zien. En we worden hier herinnerd aan Piet Paulisma. De Fries sloot zijn weerbericht altijd af met: Oant moarn. Klinkt als Oet Moirn. Hier is het geen morguh, of hoi, maar: moins. Het klinkt net als het moarns van Paulusma. Wij doen vrolijk mee. Woensdag is het 31 juli. We gaan vandaag maar weer eens suppen. Dat kan hier op het Hooksieler Binnentief. Dit is een binnenmeertje met een sluis naar de Waddenzee. Het was een heerlijk weertje zo op het water. Een uurtje of 2 rondgedobberd. Heerlijk. In de middag zijn we met de fiets naar het volgende dorpje Horumsiel gegaan, een kilometer of 7. Het grootste gedeelte was fietsen langs de waddenzee hier, een vogelnatuurgebeid, best aardig. Bij een eettentje hebben we een broodje gebakken vis gegeten. Terug gekomen wou ik nog graag even naar het naturistenstrand, en beleven hoe het er bij eb bij ligt. Het werd dus wadlopen. Na een goede 100 meter het wad ingelopen te zijn, in de blubber wegzakken, had ik het wel bekeken.  Het schoonmaken van mijn onderbenen en voeten was nog een hele klus. Het zat tot boven mijn knieën. Wat een troep. De buitendouche op de camping was ideaal. Het sanitairgebouw inlopen met deze smerige kleibenen was geen optie.  Het is ondertussen donderdag. De dag voor de boottocht naar de zeehonden. De zeehonden hebben hun plekje aan de oostkant van het eiland Spiekeroog. Ze maken gebruik van de zandbanken die hier zijn. Met een boot vanuit Harlesiel. Dit is een kleine badplaats. Donderdag om 10 uur vertrekt de boot met ons voor rondvaart. De toch verliep prima, het was droog, af en toe een zonnetje, en natuurlijk op zee een stevig windje. We stonden op het achterdek, vlak bij de schroef en helaas wat uitlaatgeuren van de boot. Wat golven af en toe, en na ongeveer een uurtje varen kwamen we bij de zeehondjes. Eerst ging de boot links langs de zandbank, draaide om en toen rechts. Dus 2 keer zicht op de vrienden van de boot. Sommige gingen het water in, wellicht in de hoop of een visje. Maar de meeste bleven liggen. Ook prima.              Eigenlijk was het best saai. De tocht duurt 2 uur, de zeehondjes zie je nog geen 10 minuten. Tijdens de terugtocht (ook tijdens de heentocht, maar waar wij stonden was nieks te verstaan) probeerde de gids/kapitein/stuurman/matroos die we via de speaker konden horen van alles te vertellen. Met wat matige grapjes probeerde hij de stemming er in te brengen. Maar lukte maar beperkt. Vreemd dat mensen die kiezen om meer dan 2 uur en op een boot te zitten voor een rondvaart er op het einde ineens als eerste af willen. Het was niet spectaculair, maar wel prima. Voor het eerst een Nederlands kenteken gezien, anders dan het onze. Na de boottocht meteen een broodje haring gescoord, en weer verder met de camper naar de start van de fietstocht. Dat was dus hier: Startpunt Fietstocht donderdag Het was ook het eindpunt. Dat bereikte we erg snel, want na een kleine 3 kwartier fietsen in dit saaie landschap hadden wij het wel gezien. Het eerste stuk was achter de dijk, terwijl je op de dijk zo leuk over zee zou kunnen kijken. Daarna waren het saaie weilanden en agrarische stukken. Op 2 plekken nog even over de dijk gekeken naar het strand. Maar ook hier is het ‘strand’ een grote kleibak. Toch zijn er best veel mensen. Bij Harlesiel, waar de boottocht begon, was een schijnbaar opgespoten strandje. Het zat helemaal vol, maar wil je het water in, dan via betonnen platen richting slik en waddenpoel. Waarschijnlijk komen ze hier bij gebrek aan beter, hebben de Oost-Friezen met een harde kop dit geaccepteerd en zijn ze er trots op, en kiezen al die Duitsers die beter weten voor Rügen, Zeeland en Texel. Nee, was de tocht op de boot soms wat saai, moet je hier gaan fietsen. Een prachtig landschap, er lijken meer windmolens te staan dan bomen. Een kaart opgezocht met de verdeling van windmolens, duidelijk is deze streek het donkerst rood en het meest vervuild met deze apparaten.  Ja, oke ze zijn nodig, maar het oog wil ook wat, maar dan wat anders. Aan de fietstocht was net zoveel aan als de kleren die we aan hebben op onze camping. Na een bezoek aan de lokale supermarkt zijn we daar weer terug gekomen. Lia en ik zijn het er samen weer helemaal over eens. We begrijpen waarom hier zo weinig Nederlanders zijn. Onze norm van een strand is niveau normaal, dat van hier is laagste niveau: waardeloos. Niet te vergelijken, eigenlijk: Deze stranden zijn NIET te doen. Een fietstochtje kan heel leuk zijn, maar hier in de polder is er werkelijk niks aan. Ook de camping mist elke uitstraling, sfeer, noem maar op. Afgezien van het Moin-groetje valt het Noord-Duitse waddengebied tot nu to wel wat tegen. We hebben tot zaterdag geboekt op de camping, dus we gaan er nog een dagje voor. Mogen bezoeken we Wilhelmshaven. Net als Den Helder, met een marinebasis. Het is vrijdag, we gaan met de camper naar Wilhelmshaven om daar dan rond te fietsen. Met maps een fietstocht gemaakt, ja, groot risico. Maar de route was prima. Paar mooie dingen gezien, maar Wilhelmshaven heeft dan ook niet veel om te laten zien. Bij bezienswaardigheden via google staat op 1: Wilhelmsbrücke. Op 7: Wilhelms-Brücke. Ja, zet het er 2 keer op in de top tien, met een streepje ertussen. Maar ook street art (1 ding gezien) en een molen waarvan de foto is mislukt.     De brug      Maar de fietstocht was best aardig, parken, wijken, buitengebied, en de het marineterrein. Google maps wou ons op dit terrein hebben, tot 2 keer toe. Verder in de middag het centrum van Hooksiel bezocht. Hier was een week lang een toeristische markt, en het dorpje is best gezellig. In een speciaal winkeltje een T-shirt laten bedrukken met de kreet MOIN erop. Geen foto van, kom zelf maar een keer kijken. Op de camping nog een enkel aardig gesprek. Een man uit Hamburg vertelde dat hij ons begrip van strand en waddenslijk wel begrijpt. Maar hij zei inderdaad ook dat de mensen hier het zo gewend zijn en dat zijn moeder inderdaad lof sprak over de stranden in Nederland. Wil hij ook nog eens gaan bezoeken. Bij Cuxhaven, een van onze volgende doelen, moet het strand wel mooi zijn. We zullen het gaan zien. We houden nog wel een positief gevoel over aan deze plek. Zaterdag Route Rijdag 2 Ja, die route heben we ook gereden. Best aardig, niet alleen snelweg, maar ook onderweg nog wat zien. We vonden de oude grote boerderijen wel echt de moeite waard.      En dan komen we aan in Duhnen, het Scheveningen van Cuxhaven. Dat merkte we meteen toen we door het plaatsje reden. Omdat we bij de vorige camping alles half vol hadden gezien waren we meer dan verbaasd dat we hier bij de eerste camping zagen dat alles ‘belegt’ was. Bij de tweede camping: Campingplatz Nordsee stonden we ruim een half uur te wachten en kregen we te horen dat alles vol was. We namen het sportief op, maar konden de camping niet meer af omdat het zo volstond met andere mensen die een plekje zochten. Toen de eigenaar ons kleine busje zag, zei hij ineens dat hij nog wel een ‘schijn’ plekje had. Na even wachen hadden we een prima plekje. Heel aardig van deze man. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we nog even naar het strand gelopen. Ook hier was het eb, en het water enorm ver weg, maar het zand was voornamelijk strandzand zoals wij dat kennen. Het leverde weer wat foto‘s op:            Dan is het zondag. Weinig vuurwerk gezien. Het beloofd vandag wat minder strandweer te zijn, dus vandaag gaan we fietsen. Fietstocht Cuxhaven We fietsen eerst naar Fort Kubelbake. Een punt in de hoek waar de Elbe de Noordzee in stroomt. Maar later is er een dijk om heen gelegd. De schutsgaten zitten bijna onder de grond en hebben ook geen uitzicht meer. Best grappig.  Het is de monding van de Elbe hier en er komen dus aardig wat schepen voorbij. Ze varen in een geul, gemaakt net aan het einde van de eindeloze vlakte bij laag water.     Ja, het strandgevoel van de duitse waddenzee heb ik natuurlijk al proberen te beschrijven, maar dit is werkelijk het toppunt. Er staan hier vanaf het fort van daarnet over een stuk van meer dan 1200 meter op het gras allemaal van de strandstoelen. Het heet hier Badestrand Grimmershorn. Je zou denken leuk, want ze kunnen zo het water is. Ja, jammer dus, want het water inlopen aan de andere kant van de dijk is onmogelijk en verboden. Maar er is een oplossing: Bojenbad Grimmershorn. Een vierkant vak van 20 bij 20 meter waar heel Cuxhaven in mag zwemmen. Werkelijk achterlijk.     We gaan verder en komen bij de Alte Hafen en een stukje wat Alte Liebe heet. Hier staat een oude vuurtoren, die Hamburger Leuchturm heet. Logisch, want hier bij de monding van de Elbe is het de toegang naar de grote haven van Hamburg.     De Duitsers hebben deze oude haven prachtig gebruikt. Oude gebouwen zijn omgebouwd naar diverse winkels en appartementen. Dan komen we bij een oud station. De rail is weg, maar het ziet er prachtig uit.     We gaan verder en komen bij een overslag terrein van auto‘s. Enrom veel en dan komt deze trein vol met BMW‘s. Geen idee hoe lang dit is of hoeveel er op staan.   Maar dat was nog niet alles wat we op het moderne industrieterrein zagen. We kwamen bij Titan en Siemens voorbij waar ze windmolens maken. Op de foto‘s mis je wat de verhoudingen en de afmetingen van de wieken en de gondel. Werkelijk enorm.     En dan komen we eindelijk aan bij Dikke Bertha. Nee geen grote koe, of kanon, maar een vuurtoren.   Weer terug in de bebouwde kom van Cuxhaven gaan we nog even langs Schloss Ritzebüttel. Er is een bijzonder huisje bij, Schweizer Haus.      Na het eten nog een ijsje bij de Italiaan gehaald en langs het strand weer terug. Hier zagen we o.a. nog een strandkar, met mensen die willen wadlopen op hun achterwerk.     Nog even wat reviews gelezen. De duitsers en hun Nordseestrand. Dat is dus allemaal waddenzee. Zij vinden dit normaal. Wat mij betreft is het ook niet normaal dat je 3.90 Euro moet betalen als je het strand wil betreden! Ja, er zijn hier bij het strand van Duhnen bij Cuxhaven meer dan 20 kassa‘s om te betalen voor een strandwandeling. Het zwemmen lukt elke dag zeg maar 2 uurtjes tijdens vloed. Kom je te laat dan is de zee weer weg. Als je dit strand vergelijkt met Scheveningen om Domburg of noem maar op, dan zou de toegang in Nederlands waarschijnlijk 20 Euro per dag zijn. Je kunt bij ons ook nog zwemmen in zee, bij laag water misschien iets verder lopen. Hier bij eb naar het water lopen is 3.5 tot 5.5 km! Dan even zwemmen en weer terug. Halve triathlon? Cuxhaven en dit plaatsje Duhnen zijn prima, maar dat eindeloze ‘strand’ met klei en slib is wel erg vervelend aan het worden voor ons. Volgende camping aan de Oostzee als het kan. Bij Rügen wat dat net als bij ons. Maandag 5 augustus is het ondertussen. Een dag om niks te doen. De dag begint wat bewolkt, en we doen lekker niks. In de middag gaan we naar het strand. Om 15.00 uur is het vloed, dus we kunnen eindelijk voor de eerste keer de zee in. En dat klopt ook. We kunnen de zee in, en ver in het water, een meter of 100, ben je al nat tot je knieën. Toch een leuke ervaring, maar niet wat we echt willen. Na een uur of anderhalf is het water dan ook weer weg. Maar goed, kinderen spelen er in, de Duitsers hier schijnen het normaal te vinden. Zwemmen gaat echt niet, je knieën blijven over de grond schrapen.  Maar goed, na nog een bezoekje aan de Aldi om dan toch maar chips en zopies te kopen, dat mag, we hebben vakantie, en weer terug naar ons campertje. We zijn nog wel actief, want deze avond gaan we nog wadlopen. Het is bijna eb, en tijdens dit laag water zouden we wel een kilometer of 4 kunnen lopen over dit wad. Het wad is hier inderdaad met een harde ondergrond, net als in Nederland. Geen slib waarin we tot onze knieën diep inzakken. :rima om te doen. We lopen tot ruim 1200 meter van het strand of. Misschien niet goed te zien op de foto‘s, maar het is echt een flink stuk. Maar we zijn dan nog lang niet op het gedeelte waar weer zwemwater is. Dat ligt tussen de 3.5 en 5 km vanaf het strand gemeten. Echt bizar. De fot‘s geven het niet echt weer, maar we laten ze toch maar zien. Achter de zwarte rand/muur is de vaargeul naar Hamburg.           Dan is het al weer dinsdag. We gaan naar Campng Regenbogen in Wendtorf, net voorbij Kiel. Lia wil wel doorrijden naar Denemarken, dan kan ze de sticker van Denemarken op de camper plakken. Maar dat doen we niet. Vandaag had al genoeg verkeersellende voor 1 dag. Opgezocht via TOmTom en Maps. Rij via Hamburg, door de tunnel om aan de andere kant van de Elbe te komen. Dat gaat het snelst. Maar TomTom begint onderweg de route aan te passen. We moeten met de veerpont. Waarom? Bij Hamburg staat meer dan 1 uur file, en het is nog ca 80 km heen en aan de andere kant terug. Ook maps sloeg op hol. Snelste was zonder enige twijfel het veer. Ja, dus lekker niet. Want we komen bij het veer aan, en er staat een file van 1 km. Dat lijkt niks, maar 1 “Veerlading“ is maar 400 meter. Dus het duurde ruim een uur voor we op het bootje waren. Maar daar kregen we dan ook wel waar voor ons geld. Want als vogelaar kan ik je vertellen dat je zelden een zeearend te zien krijgt. Maar hier dus wel. Hij heeft vermoedelijk een jonge meeuw te pakken genomen. Hij werd stevig aangevallen door meeuwen, maar uiteindelijk ging hij zitten en de maaltijd begon.           In de middag was het aardig warm. We dus naar het strand hier, met de parasol. Het strand is netjes, de zee is prima, zoals we dat in Nederland kennen. Er is hier weinig eb/vloed werking, dus het water is altijd dichtbij. Heerlijk. De zonsondergang hebben we ook nog bekeken.          Een fietstocht langs de kust. Best aardig om eerlijk te zijn. Maar er waren weer wat hoogtepunten: U-Boot. Eerst gingen we er eentje bezoeken. Die was geplaatst bij een mega grote toren van de marine. Alleen als nagedachtenis.  We konden een U-Boot van binnen bekijken. Dat hebben we gedaan. Indrukwekkend hoe alles is volgepropt. Neem even in gedachten dat er 45 personen in leefden. De boot is overigens 67 meter lang, 6,2 meter breedt. Onderwater gaat hij ongeveer 14 km/u, opgedoken ca 32 km/u. Gemaakt in 1943, sinds 1972 als museum hier in Laboe.                                                          En dan nog even wat foto‘s van onderweg.     Ja en dan gaat het verder met de U-Boot. Een monument om de gestorven U-boot vaarders te gedenken. ZEER indrukwekkend. In de tweede wereldoorlog: Meer dan 30.000 mensen gezonken met hun schip. Tijdens de WO I al meer dan 5000. TIjdens WO I 199 U-Boote gezonken, tijdens WO II 739 U-Boote gezonken. Onvoorstelbaar. Een gedenkteken, een muur vol, met alle opvarenden van de gezonken schepen. Zelfs op 5 mei 1945 is er nog eentje gezonken.                    En wij fietsen weer gewoon verder, genieten van de omgeving, het zoveelste visbroodje, en terwijl het weer wat bedrukt wordt gaan we nog even naar het strand en de zee in. Ja, dan komen de aangekondigde donderwolken, en net op tijd zijn we weer terug. De eerste druppels vallen. Gegeten in het restuarant Mega hier bij de camping. Zo Mega goed was het zeker niet. We bestelde 4 extraatjes bij de gerechten, we kregen er maar 2. Het vlees had een zuur sausje erover, het vlees leek een beetje zuur. Slechte combinatie. Ik heb het niet opgegeten. Morgen gaan we weer terug naar huis. Best tevreden over de vakantie, maar de duitse waddenzee omgeving is werkelijk niet vakantie waardig. De Oostzee is, net als Rügen, weer de moeite waard. Weer thuis na 1520 km. |